Hôtel Le Bois des Chambres & Restaurant Le Grand Chaume

De kleine salon

published at 28/10/2022

Deze ruimte, die een tijd als slaapkamer heeft gediend, bevat tegenwoordig een collectie meubilair van buitengewone waarde, uitgevoerd door de meubelmaker Pierre-Benoit Marcion.

Het meubilair, bestemd voor zijn Parijse herenhuis, werd tussen 1814 en 1817 besteld door de hertog van Aumont, een Frans edelman voor de Kamer van Afgevaardigden onder Lodewijk XVIII. Het bestaat uit 8 stoelen, twee banken, een scherm voor de schoorsteen, een stoel en een klein voetensteuntje en is in zijn geheel tot historisch monument verheven.
Deze meubelstukken zijn bedekt met een groene stof die lampas Hortense wordt genoemd, en herinneren aan de aanwezigheid van Germaine de Staël op Chaumont.

 

Germaine de Staël

In 1810 deed de schrijfster Germaine de Staël bij haar vader op het Kasteel van Coppet in Zwitserland boete voor haar luidruchtige verzet tegen keizer Napoleon. Om haar in staat te stellen de druk van haar nieuwste boek, “De L’Allemagne”, in Tours te kunnen volgen, bood James Leray, eigenaar van het landgoed van Chaumont, haar aan om tijdens zijn afwezigheid op het Kasteel te wonen, want het was een handig toevluchtsoord, niet te dicht bij de hoofdstad, en niet te ver weg van de intellectuele kringen uit Parijs. Madame de Staël accepteerde het aanbod en nodigde haar kleine kring van trouwe volgelingen uit op het Kasteel: de romanschrijver en politicus Benjamin Constant, het beroemde society personage Juliette Récamier, de Duitsers Adalbert Von Chamisso, schrijver en botanicus en de filosoof Schlegel. Het was een onmisbaar publiek, dat niet alleen geletterd was, maar ook een kern van verzet vormde. Van april tot oktober 1810 bood het Kasteel onderdak aan deze gedistingeerde groep die de tijd doodde met discussies over politiek, literatuur en de liefde. De zoon Leray kondigde aan dat hij terugkwam en mevrouw De Staël koos ervoor om naar het nabijgelegen Kasteel van Fossé te vertrekken. De eerste bundels van haar boek “De L’Allemagne” worden meteen in beslag genomen, het boek werd op 24 september veroordeeld en de schrijfster werd gesommeerd Frankrijk te verlaten. Mevrouw De Staël vertrok daarop naar Zwitserland.