Dominique Bailly werkte lange tijd in de bossen, zich aansluitend bij het ritme, de bewegingen daarvan. Haar kennis van het bos inspireert haar tot een tweeledige beeldtaal, van vormen en symbolen die verband houden met een primitieve, sacrale architectuur, en geeft aanleiding tot zowel ruwe als rigoureus geometrische beeldhouwwerken. Voor haar groene bouwsels kiest ze de rechtste takken afkomstig uit snoeiwerk in de omgeving. Hier werden deze samengevoegd, gebogen en bevestigd aan de metaalstructuur die als basis dient.
Aan het hele werk van Bailly ligt één zoektocht ten grondslag: de oorsprong van sculptuur en architectuur vinden via een 'enscenering van de natuur', door structuren en ruimtes te creëren waarvan de mysterieuze aard herinneringen, associaties en interpretaties oproepen.
De vorm van het werk in Chaumont-sur-Loire, L'Abri, verwijst naar die van de bijzondere koepelruimte in de watertoren en past precies in de ruimte onder de bogen daarvan.
BIOGRAFISCHE GEGEVENS
Dominique BAILLY
FRANKRIJK
Dominique Bailly is beeldhouwer. Ze woont en werkt in Parijs en in de Touraine. Sinds halverwege de jaren zeventig getuigt haar werk van een contemplatieve band met de natuurgebieden waar zij woonde (de bossen in Bretagne en in de Limousin, het kustgebied in de Vendée, de oevers van de Loire).
Haar artistieke werkwijze, hoofdzakelijk gebaseerd op deze band met het landschap, valt in twee delen uiteen: de uitvoering van haar sculpturen, in haar atelier, en het werk op locatie in het landschap.
In haar atelierwerk ligt de nadruk op een uiterst persoonlijk werk met het materiaal en op het experimenteren met vormen. Haar werk wordt bevolkt door schijven eikenhout, ellipsen van beukenhout, bollen van sequoia met een doorsnede van een meter. Bailly werkt vaak in series. Dit is ook het geval voor de lavabommen 'Les larmes de la terre', voor de 'sphères' en de 'lames', die ze vervolgens presenteert in de vorm van installaties. De bollen worden op de grond geplaatst, los van elkaar, of in een nauwkeurige uitlijning; de 'lamellen' worden opgehangen en verspreid, afhankelijk van de plaats waar ze deze exposeert. Met de schikking van de elementen suggereert Bailly een parcours, zonder de toeschouwer de mogelijkheid te ontnemen om rond te wandelen zoals hij wil. Daarnaast omvatten haar vormexperimenten en beeldhouwwerken altijd tekenwerk.
In haar direct in de natuurlijke omgeving uitgevoerde werk creëert ze architectonische elementen van planten, gebeurtenissen en installaties die de ruimte transformeren. Bij de overstap van het atelier op haar werk direct in het landschap, blijft het uitgangsprincipe hetzelfde: het onthullen van een vorm, een betekenis, een verborgen geschiedenis. Bij de uitvoering, die vooral uit tuinier- en graafwerk bestaat, werkt ze de meest significante elementen bij die ze tijdens een eerste verkenning heeft gevonden en wil ze de essentie van de locatie benadrukken. Deze kunstwerken doen een beroep op de beweging van de wandelaar, op diens fysieke implicatie, begeleiden zijn geleidelijke ontdekking van het landschap en betrekken hem als deelnemer bij de locatie, waarvan hij het ritme en de topografie verkent. Dit idee van een 'sculptuur-wandeling' werkte Bailly uit in het vertrouwde beeld van uitgelijnde megalieten.
Voor kunstwerken die direct bij een architectuurproject aansluiten, probeert ze een dialectiek te creëren tussen het kunstwerk, het landschap en het gebouw, waarbij ze rekening houdt met de locatie en de omgeving, in hun historische, ruimtelijke en functionele dimensie. In deze context is het kunstwerk niet een 'voorwerp om te bekijken', maar eerder 'een ruimte om te beleven', die voor een specifieke locatie is opgezet. Het doel is om ruimtes en structuren te creëren die niet slechts vormen zijn, maar die het vermogen hebben een voelbare ervaring van de locatie teweeg te brengen, die vraagt om een zekere tijd en ruimte om rond te wandelen en te bezinnen.
Dominique Bailly overleed op 30 juli 2017.
