11. Christian Lapie

"Christian Lapie, afkomstig uit een familie die in een dorpje in de buurt van Reims in de Champagne woonde, ontwikkelde zich allereerst als schilder, met een sterke invloed van de herinneringen aan de beladen geschiedenis van de streek. Na verloop van tijd stapte Lapie van zijn werk in het platte vlak over op driedimensionaal werk: indrukwekkende figuren, waarvan de symbolische kracht lijkt te wedijveren met hun universele waarde. Zijn werk trad buiten de microkosmos van de Champagne, om een gebied te bereiken dat geen geografische of culturele grenzen meer kent. De krachtige, geruisloze figuren van Christian Lapie zijn vervaardigd uit enorme boomstammen, die hij op rechtheid selecteerde, met een kettingzaag tot menselijke vormen kapte en tot slot bedekte met een donker omhulsel dat hen deze tijdloze uitstraling geeft. Lapie installeert ze in groepen of afzonderlijk, afhankelijk van de locatie waar hij de opdracht uitvoert, zet ze rechtop en plotseling worden ze door de ruimte opgenomen. De tegelijkertijd hiëratische, spookachtige en gedenkwaardige beelden van Christian Lapie zijn als semaforen, die de sfeer van de plaats waar ze staan als het ware versterken." Philippe Piguet

"Mijn beelden zijn geen object-kunstwerken. Elk kunstwerk is een antwoord op een uitnodiging. Ik werk altijd in samenspraak met de personen die mij uitnodigen. Centraal staat het feit ergens uitgenodigd te worden, om deze figuren in een nieuwe context uit te denken en te creëren. Opdrachtgevers komen naar mij toe, vertellen me wat ze willen, beschrijven hun terrein, geschiedenis, familie, bossen enz. En ik laat me drijven binnen dat geheel. Ik koppel de elementen aan elkaar. Ik stel een ruimtelijke uitwerking van de figuren voor, zodat het magische effect tot stand komt. In mijn werk is het menselijke aspect absoluut onmisbaar. Zonder menselijk contact werkt het niet. Als ik geen projecten zou hebben, zou ik overigens geen werken realiseren. Al mijn kunstwerken zijn in het kader van een project gemaakt. Er is altijd een menselijke verhouding nodig." Christian Lapie

De beelden van Christian Lapie, duistere, tijdloze figuren, even vervreemdend als beschermend, houden onontkoombaar onze blik vast met hun buitengewone, universele uitstraling. 

BIOGRAFISCHE GEGEVENS

Christian LAPIE
FRANKRIJK

Christian Lapie studeerde van 1972 tot 1977 aan de École des Beaux-Arts in Reims en van 1977 tot 1979 aan de École Nationale Supérieure des Beaux-Arts in Parijs. Als schilder maakte hij aanvankelijk gebruik van krijt, oxides en as, op grof doek dat hij op een uiterst eenvoudig raamwerk spande. Mettertijd gaat hij over op andere materialen: plaatstaal, cement, verkoold hout.

Een creatieve reis naar het regenwoud van het Amazonegebied is voor hem de aanzet om over te gaan op beeldhouwwerken met monumentale afmetingen. In de Champagne, waar hij woont, illustreren zijn figuren van onbewerkt en verkoold hout de geschiedenis van deze streek waar in de Eerste Wereldoorlog bloedige gevechten plaatsvonden. Zijn thematiek is universeel en doortrokken van een bespiegeling over onze verhouding tot de wereld en onze identiteit. Met eenvoudige, haast rudimentaire technieken bezegelt hij het gedenkwaardige, zowel naaste als verre beeld van een onverzettelijk 'in de wereld staan’. Veel landschapskunstenaars zijn vaak onderweg. Ook Christian Lapie ontkomt hier niet aan: sinds circa tien jaar wordt hij gevraagd voor opdrachten overal in de wereld: in Japan, in Frankrijk, in Canada, in België, in India...

Het werk van Christian Lapie stelt ons persoonlijke en collectieve geheugen op de proef. Zijn installaties van spookachtige figuren zien het daglicht op welgekozen locaties en zijn doordrongen van hun geschiedenis. De beelden staan op dezelfde manier in de ruimte, die ze vullen en waar ze zich als het ware meester van maken. Zonder armen of gezicht plaatsen ze vraagtekens, destabiliseren ze, zwijgend, krachtig. De mensfiguren van Christian Lapie zijn, vanwege hun boomvorm, veelal enorm en torenen hoog boven de toeschouwer uit, maar zonder deze te verontrusten - volgens de kunstenaar - want ondanks zijn formaat en donkere kleur, gaat er van de nabijheid van een boom iets geruststellends, vreedzaams uit. Ze getuigen van het verleden, als vredige, bestendige wachters, en belichamen zowel een herinnering aan wat een mens op persoonlijk niveau meemaakte, als een mensheid.