Kunstseizoen van 2024

En als het Landgoed van Chaumont-sur-Loire dit jaar nu eens de geest van de Tuinen van Bomarzo zou aannemen, met een paar monsters, folly's en fantastische figuren uit de sprookjeswereld of mythologie, opgesteld in de lommerrijke bossen van het Historische park!

In de eerste plaats La Grotte Chaumont (de Chaumont-grot) van Miquel Barceló, een monumentaal keramisch werk gemaakt in zijn steenbakkerij op Mallorca, met voor de kunstenaar uitzonderlijke afmetingen, bijna 8 ton. Barceló is een wonderdoener met een jarenlange passie voor de plasticiteit van de aarde en haar tellurische energie. De grot, ontworpen in de geest van de beroemde mantel van de kathedraal van Mallorca, maar bestemd om de tand des tijds te weerstaan, is als de kolossale mond van een monsterlijk dier dat op het punt staat ons op te slokken; het oeuvre is een belangrijke primeur, zowel een esthetisch meesterwerk als een ongeëvenaarde technische prestatie.

Niet ver daarvandaan, en net zo raadselachtig, vinden we de reusachtige, intrigerende figuren van gevlochten touw van Prune Nourry, met hun enorme antropomorfe silhouetten die voor onze ogen in bomen veranderen. Twee indrukwekkende werken van Denis Monfleur, L'Oiseleur (de Vogelaar) en L'Homme sauvage (de Wilde man), staan opgesteld in het groene kreupelbos van het park. Maar er komen nog meer verrassingen. Is dat een gouden ceder daar in de verte? De versierde juwelenboom van Olga Kisseleva onthult zo zijn mysterieuze taal.

En daar verschijnt Le Locataire (De huurder) van Gloria Friedmann. Dit indrukwekkende beeldhouwwerk van klei staat onder de Luifel van de Stallen en stelt ons vragen over onze relatie met de natuur en onze plaats op aarde. Kunnen we nog het evenwicht bereiken dat nodig is om te overleven?

Een nieuwe en even spectaculaire etappe op de route van de bezoeker is de verschijning van de imposante sculpturen van cortenstaal van Bernar Venet. Ze staan in dialoog met de hoge bomen van het Park, hun bogen voegen de magie van hun ronde vormen toe aan de geest van deze plek. Een andere artiest, een ander soort metaal. Vincent Barré heeft langwerpige schachten ontworpen die de ruimte doorkruisen; een soort anonieme, ondoordringbare tekens op deze plek doordrenkt van geschiedenis en gemarkeerd door kunst, die ons vertellen over de vergankelijkheid van de dingen en van ons verblijf op deze aarde. Net als in de Tuinen van Bomarzo is alles hier vatbaar voor interpretatie.

Maar laten we het Historische Park verlaten en op zoek gaan naar andere extravaganties, andere visies op de natuur. We betreden een wereld vol tuinen, bloemen, bladeren, aarde en zelfs stuifmeel. In de Bovenste galerijen van het Kasteel ontdekken we de subtiel speelse sfeer van schilder Vincent Bioulès, met een veertigtal schilderijen over natuur en landschap, waarin kleur en licht op uitzonderlijke wijze naar voren komen. Een paar zalen verder vinden we het fabelachtige werk Laissez entrer le soleil (Laat de zon binnen) van Pascal Oudet, dat het materiaal van een eik in kant verandert en het persoonlijke verhaal ervan vertelt.

De minimalistische installatie van Kôichi Kurita dient als tegenhanger van deze onstuimige vormen en is te zien in de Toren van Diana. Fascinerende flesjes gevuld met aarde staan hier op een rij en maken deel uit van de kostbare bibliotheek van de Aarde, een concrete utopie, die de kunstenaar de afgelopen 20 jaar heeft opgebouwd.

Terug van het Kasteel stuiten de bezoekers in de Bijenschuur op de kroonluchters van Pascale Marthine Tayou. De pracht van de natuur gekruist met de materialen en het afval van de mensheid.

In de galerijen van het Agnès Vardahof komen de prachtige tuinen van Damien Cabanes in beeld. Deze schilderijen op papier zijn het resultaat van een verblijf op het Landgoed van Chaumont-sur-Loire en hebben de frisheid van een gevat moment en de diepte van een gebaar dat doordrenkt is van de kunstgeschiedenis.

Het Boerenerf biedt plaats aan Mundo Perdido (Verloren wereld), drie vergulde bronzen structuren van Anne en Patrick Poirier, terwijl het kunstenaarsduo het Ezelsverblijf aankleedt met schilderijen en foto's op porselein waar weloverwogen boodschappen op staan: Eén ervan luidt: "De natuur moet gehoorzaamd worden om er gezag over uit te oefenen". Op de eerste verdieping rehabiliteert de denkbeeldige weide van Karine Bonneval de schoonheid van stuifmeel, dat als missie heeft om het leven over te brengen. Doordat kunst de manier waarop we kijken verandert, heeft ze echt de kracht om de wereld te veranderen.