Het oeuvre van Quayola is een wereldwijde creatie die beantwoordt aan een specifieke opdracht van het Landgoed en werd gefinancierd door de regio Centre-Val de Loire. Het opent een nieuwe galerij in de westelijke vleugel van het Kasteel, die mogelijk werd gemaakt door ingrijpende werkzaamheden aan de vloeren en verlichting van de belasting. Deze nieuwe ruimte van 300 m2 was niet eerder opengesteld voor het publiek.
Dankzij zijn ongelooflijke beheersing van digitale technieken en een bijzonder grote picturale cultuur schommelt Quayola voortdurend tussen kunst en natuur, schilderkunst en vegetatie.
Hij gebruikt vaak landschappen als uitgangspunt en voorwendsel voor de creatie van een diepgaande show en beweging. Door de analyse van het beeld te verdraaien en door manipulatiealgoritmes toe te passen, verandert hij het fotografische beeld en stelt alternatieve manieren van kijken en samenbrengen voor. Bekende landschappen, in zeer hoge definitie gefilmd, worden gepresenteerd met bijzondere aandacht voor details en de antropomorfe vormen van de bomen. Met behulp van specifieke software worden de details van het gebladerte vervolgens beperkt tot een tweedimensionale massa die bijna abstract wordt. Naarmate de omtrek van de bomen en struiken vervaagt, wordt de natuur dicht en bijna ondoordringbaar. De hieruit voorkomende compositie suggereert spanning tussen verbeelding en abstractie, tussen de diepte van het natuurlijke landschap en het oppervlak van het scherm. In contrast met deze beelden volgen ruwe grafische verbeeldingen van de kleuren en de beweging elkaar vervolgens op, in een bepaalde volgorde, om ons eraan te herinneren wat er onder het oppervlak schuilgaat. Hij eert de moderne tradities van de westerse kunst, vertrekkend van de landschappen om af te slaan naar abstractie, en beperkt de complexiteit van de wereld tot een alternatieve synthese.
Met behulp van digitale middelen dompelt Quayola ons onder in een fascinerende 'impressionistische' wereld. Hij eert de Franse impressionistische traditie en de laatste kunstwerken van Claude Monet. De tweede iteratie van deze serie kunstwerken bestudeert de manier waarop wij de natuur waarnemen, onderzoeken en samenbrengen en legt de fundamenten van abstractie.
Quayola heeft een omgeving gecreëerd die op de impressionistische landschappen uit klassieke schilderijen lijkt. Om de fijne nuances te vangen die de werkelijkheid van onze zintuigen te boven gaat, heeft hij echter gebruikgemaakt van uitgebreide technologische middelen. Hier zien en analyseren we natuurlijke landschappen door het oog van de machine, en geven ze een nieuwe vorm via nieuwe visuele synthesemethodes.
Effets de Soir is het chromatische lichteffect dat bij zonsopgang of zonsondergang waarneembaar is, als het licht en de schaduw, de warme en de koude kleuren in elkaar vloeien. Veel schilders hebben getracht deze impressie op het doek over te brengen, van Monet tot Van Gogh, en hebben een echte schildertechniek ontwikkeld. Quayola maakt van deze erfenis gebruik om zijn avondeffecten vorm te geven, een combinatie van natuurlijke en kunstmatige stimuli. Effets de Soir van Quayola is een videokunstwerk op basis van zijn nachtelijke foto's van bloemencomposities, verlicht door kunstmatig licht en reflectoren. De beelden met zeer hoge resolutie die in de weelderige tuinen van het Kasteel van Chaumont-sur-Loire zijn gemaakt, worden de basis waarop Quayola zijn samengestelde schilderijen vormgeeft, visuele en sonore reeksen waarin hij experimenteert met dynamiek in compositie en ritme. De vooraanzichten van de botanische composities, donkere doeken met gekleurde vlekken, worden geometrisch en chromatisch ontbonden De menselijke en gevoelsmatige perceptie van de natuurlijke wereld wordt vervangen door de objectieve, onverbiddelijke blik van de machine die de natuur 'ziet' en 'herkent' dankzij software die is geprogrammeerd om deze elementen te ontbinden en te analyseren. De weergaven van analyse en debugging zijn ingevoegd in picturale natuurvideo's die door rekenalgoritmes zijn gegenereerd. Schilderen wordt analytisch, geeft niet langer de wereld of het gevoel ervan weer maar is herbewerkt en gedecodeerd. In het oeuvre van Quayola wordt de 'gedachte', de 'forma mentis' van de machine het schilderij. De dynamiek van de composities, de penseelstreken, de ritmes en de stromen zijn de uitingen van de softwarestructuur. De algoritmes ontwikkelen organische dynamieken en processen in een fascinerende gelijkenis tussen de natuurlijke wereld en de computationele wereld. "In de twee domeinen, natuur en digitaal, vinden we een generatief proces dat zijn eigen, autonome logica volgt en ervoor zorgt dat de werkelijkheid voortdurend kan veranderen. Door een kunstmatige natuur te creëren, die dicht bij de natuurlijke wereld staat, vindt Quayola een nieuwe vorm van impressionisme uit", zegt Jérôme Neutres over het werk van de kunstenaar.
BIOGRAFISCHE GEGEVENS
QUAYOLA
ITALIË
Quayola werd in 1982 in Rome geboren en neemt al snel afstand van de historische iconografie en de Italiaanse hoofdstad door zich in Londen te vestigen als hij 19 is. Hij zoekt hier nieuwe onderwerpen, een nieuwe taal en een nieuwe manier om zich uit te drukken. In 2005 studeert hij af in kunst aan de universiteit van Londen. Hij blijft experimenteren en ontvangt in 2013 een Golden Nica bij de Prix Ars Electronica in Linz, Oostenrijk.
Quayola wordt erkend om zijn enigmatische video-installaties en realiseert hybride ruimtes met bewegende schilderijen en beelden. Hij combineert audiovisuele prestaties met tekenen, fotografie en softwaregebruik en verkent zo de dunne grens tussen werkelijk en kunstmatig.
Dankzij speciale opdrachten van openbare instellingen heeft hij een uitzonderlijke toegang tot de kunst en de architectuur van meerdere kerken, theaters en musea in Europa, zoals Notre-Dame in Parijs en het Vaticaan. In videovorm experimenteert hij met een dialoog over de archieven, collages, intellectueel eigendom en beoordeling van een voorwerp, geïnspireerd door de uitvoering van het Google Art Project dat ongeëvenaarde toegang geeft tot de oppervlakte van schilderijen. Als we naar een schilderij kijken, verschijnt de logica ervan, alsof we onder het beeld graven om het te onthullen.
Quayola draagt regelmatig bij aan muzikale projecten. Hij werkt samen met componisten, orkesten en musici, waaronder het Ensemble intercontemporain, Vanessa Wagner, Mira Calix, Plaid, Matthias Kispert en het Orchestre national de Bordeaux-Aquitaine
Zijn kunstwerk Jardins d’Été, dat in 2017 in Chaumont-sur-Loire werd gepresenteerd, komt voort uit een residence op het Landgoed in de zomer van 2016, waarin de kunstenaar zich heeft laten doordringen van de tuinen van Chaumont-sur-Loire.
In 2018 neemt hij deel aan de tweede editie van Chaumont-Photo-sur-Loire en presenteert hier een serie unieke beelden die hij tijdens een residence op het Landgoed heeft gemaakt. Dit zijn grootschalige fotoafdrukken in zwart-wit en ultra hoge definitie, waarop een boom van het openbare park wordt ontleed en opnieuw wordt samengesteld. De scenografie tegen een zwarte achtergrond benadrukt de luchtige kant van zijn werk, buiten het wetenschappelijk onderzoek en de verzamelde gegevens.
Het volgende jaar exposeert hij Asymmetric Archaeology Gazing Machines in Shanghai, waarin het verleden opnieuw wordt uitgevonden en de natuur wordt onthuld door het perspectief van de machine. In 2020 draagt hij bij aan een aantal collectieve tentoonstellingen in China, Frankrijk en Italië, onder andere met een installatie in Arte Sella.
