04. Anne en Patrick Poirier

Lieu de rêve

Capella dans la clairière en L’œil de la mémoire

De kapel van Anne en Patrick Poirier wordt voorgesteld als een bouwwerk dat door archeologen werd ontdekt. 'In de loop van hun literatuuronderzoek trok een teruggetrokken locatie in het park van het kasteel de aandacht van de archeologen, die besloten hun onderzoek op deze plek te richten: een kleine open plek tussen de wilde linden, in een half verlaten deel van het landgoed. Wie doordrong tot het wat verwilderde kreupelhout kon inderdaad een aantal grote, witte steenfragmenten onderscheiden, die op de grond terecht waren gekomen alsof ze volgens een specifiek ontwerp waren ingestort en gespleten. Dit kwam overeen met de verwijzing in de archieven naar een gebouwtje (kapelletje? gebedsruimte? hermitage?), dat tot dan toe onvindbaar was gebleken. Ondanks de strenge, mistige winter van 2010 werd begonnen met het verzetten van de grond: 8 grote, 3 meter hoge gedenkstenen, van 1 meter 40 bij 20 cm, werden van de aarde en klimop ontdaan waar ze bijna volledig onder verborgen gingen. Op de schoongeveegde voorzijde die tevoorschijn kwam, was een reeks woorden te lezen, die achter elkaar gezet een zin leken te vormen. In het midden van deze resten vonden ze tevens het bovenste deel van een grote, stenen klok, bedekt met een dun laagje bladgoud. De archeologen besloten om de gedenkstenen weer rechtop te zetten, zich daarbij baserend op de manier waarop deze omgevallen waren, wat een soort kleine constructie opleverde (prieeltje), dat in de teksten werd aangeduid met de term CAPELLA. Zo'n tien meter verderop vonden ze, verborgen achter de klimop, een enorm, met lianen en mos bedekt blok marmer. In de steen was nog net een nauwelijks leesbare inscriptie in langgerekte, antieke letters te zien: OCVLVS HISTORIAE. Ze maakten het blok schoon en tot hun grote verbazing keek een gigantisch oog hen aan, met een blik die de tijd trotseerde, overblijfsel van een cultus, een cultuur, een vergeten gedenkplaats. De blik van een gigantisch, uiteengevallen standbeeld. Nog een Vanitas?'

Anne Poirier werd op 31 maart 1941 in Marseille geboren en Patrick Poirier op 5 mei 1942 in Nantes. Tegenwoordig wonen ze in Lourmarin in de Vaucluse. Na hun studie Decoratieve kunsten in Parijs brachten ze van 1967 tot 1972 door in de Villa Medici. Vanaf het begin van hun verblijf besluiten ze samen te werken en hun ideeën en voorkeuren te combineren.

Anne en Patrick Poirier zijn als het ware reizigers van het geheugen, dat ze beschouwen als het fundament van alle intelligentie, van individuele mensen en van samenlevingen. Ze bestuderen archeologische vindplaatsen en de resten van oude beschavingen, van de Grieken en Romeinen, van de Maya's, de Indianen, en blazen deze in maquettes en reconstructies op verkleinde schaal nieuw leven in. Ze zijn zowel beeldhouwer, als architect en archeoloog. Ze interesseren zich voor de menselijke psyche, waarvan ze zonder aflaten, via uiteenlopende metaforen de structuren proberen te begrijpen.

Dit kunstwerk, dat ze samen uitwerkten, met de mythologie als inspiratiebron en aan de hand van een bestudering van echte en denkbeeldige oude steden, is een metafoor voor de tijd en het Geheugen. Verleden en toekomst lopen in elkaar over en laten ons zien hoe vergankelijk culturen en mensen zijn.