P. Zoé Vayssières
"Plis de la mémoire"
"Zodra we aan het moment denken, is het al voorbij, is het al herinnering geworden. Hoe kunnen we het moment vastleggen?
Nadat ik met dagelijkse voorwerpen heb gewerkt, ben ik me gaan toeleggen op papier en vouwen, bij iedereen bekend. Zodra we een vel papier verfrommelen, geven we het een vorm die zich in de seconde erna weer ontvouwt. Tijdens het beeldhouwen wordt deze vluchtige realiteit vastgelegd in een onveranderlijk bronzen materiaal.
De vouwen symboliseren ook de verborgen plekken in het geheugen.
De notie van tijd is in elke cultuur anders. In Europa heeft de tijd een verleden, een heden en een toekomst. In Azië verloopt de tijd in cycli.
De woorden van de filosoof Gilles Deleuze spreken mij aan, onder andere dit voorbeeld: als we ons voldaan voelen, is het niet zozeer het feit dat we net gegeten hebben, maar dat alle 'kleine trekjes, prikkels, vouwen' gevuld zijn. Deze voldaanheid heeft niets te maken met het heden, maar met alle verborgen plekken in het geheugen die zich opeens ontvouwen. In een van de vouwen van het beeld vinden we een citaat van Gilles Deleuze: 'gevouwen in wat was of opnieuw gevouwen in wat nog komt', als een opdracht." Zoé Vayssières
BIOGRAFISCHE GEGEVENS
Zoé Vayssières is een Franse kunstenares, geboren in Parijs in 1971. Zij is afgestudeerd aan de ENSAD (École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs). Na 15 jaar als artistiek directrice in de kunst- en modewereld gaat ze zes jaar in Shanghai wonen. China geeft haar de mogelijkheid haar beeldhouwwerk te ontwikkelen en bronstechnieken te verkennen. Ze ontvangt meerdere openbare en monumentale opdrachten, onder andere van de stad Shanghai, midden in het centrum, in het Jing’an Sculpture Park.
De kunstenares verzamelt voorwerpen die getuigen van de tijd die voorbij gaat, die breekbaar is of met verdwijnen bedreigd worden. Zij giet ze in brons om ze tijdloos te maken. Zij is opgeleid in kunst en typografie en interesseert zich ook voor vergeten woorden, citaten en namen, die ze in brons graveert. Deze combinatie van voorwerp en woord ondervraagt ons collectieve geheugen: de selectiviteit en de vervormingen ervan.